Rok 1954. Jak widać obok, na żółtym tle, artykuł składa się z siedmiu części. Między zdjęciami, na czerwonym tle, zamieszczono mały Słowniczek Myśliwski. Poniżej przytaczam niewielkie fragmenty każdej części artykułu. Poprzednia strona Zamglony świt powstawał wolno między Bierawką i Rudą. Zwierzyna ruszyła ostrożnie przesmykami w stronę wodopojów. W ostępie rudel łań przystanął na moment, a przebiegająca obok z błyskiem szabel i fajek wataha dzików przyspieszyła kroku, wybijając rapetami głębsze tropy. (jeleń) pilnie nadstawia łyżki i wytrzeszcza świece, badając otoczenie. Idąc podnosi wysoko badyle, a wieńcem tak manewruje, że nie potrąci nawet gałązki. Kółko to powstało w 1947 r. jako pierwsze w Polsce kółko robotnicze, a teraz również pierwsze w Polsce otwarło świetlicę łowiecką przy Domu Kultury. Jest między nimi jedna kobieta, Anna B., znakomity pudlarz, zwana żartobliwie "postrachem jeleni". Dbałość o zwierzynę i przestrzeganie czasu ochronnego jest pierwszym obowiązkiem myśliwego dzisiejszych czasów. Strzela się tylko zwierzynę nieprawidłowo rozwijającą się, względnie nadwyżki hodowlane. Wrogiem zwierzyny jest jedynie kłusownik wszelkiego autoramentu. O jakieś 300 metrów od tego miejsca jest mały, sczerniały krzyż, oznaczający miejsce, gdzie przed laty Herzok von Ratibor zastrzelił swego woźnicę w czasie polowania. Łowczy kółka udekorował szczęśliwego strzelca złomem (W XVI wieku nazywało się to "orderem zielonej różdżki").