USTAWA z dnia 13 października 1995 r.
Prawo
łowieckie.
[Dz.U. z 1995 r. Nr 147 poz.713]
Tekst jednolity
z uwzględnieniem zmian z dnia 26.07.2001 r.
[Dz.U. 2001 r. Nr 125 poz.1366], z dnia 20.06.2003 r. [Dz.U. 2002 r. Nr 113
poz.984], z dnia 16.04.2004 r. [Dz.U. Nr 92, poz. 880] oraz zmian z dnia 17
czerwca 2004 r. [Dz.U. 2004 r. Nr 172 poz.1802] i z dnia 2 lipca 2004 r. [Dz.U.
2004 r. Nr 173 poz.1808] .
Rozdział
1
Przepisy ogólne
Art. 1. Łowiectwo, jako element ochrony środowiska przyrodniczego, w
rozumieniu ustawy oznacza ochronę zwierząt łownych (zwierzyny) i
gospodarowanie ich zasobami w zgodzie z zasadami ekologii oraz zasadami
racjonalnej gospodarki rolnej, leśnej i rybackiej.
Art. 2. Zwierzęta łowne w stanie wolnym, jako dobro ogólnonarodowe,
stanowią własność Skarbu Państwa
Art. 3. Celem łowiectwa jest:
1)
ochrona, zachowanie różnorodności i gospodarowanie populacjami zwierząt łownych,
2) ochrona i kształtowanie środowiska przyrodniczego na rzecz poprawy warunków
bytowania zwierzyny,
3) uzyskiwanie możliwie wysokiej kondycji osobniczej i jakości trofeów oraz właściwej
liczebności populacji poszczególnych gatunków zwierzyny przy zachowaniu równowagi
środowiska przyrodniczego,
4) spełnianie potrzeb społecznych w zakresie uprawiania myślistwa,
kultywowania tradycji oraz krzewienia etyki i kultury łowieckiej.
Art. 4.1. Gospodarka łowiecka jest to działalność w zakresie ochrony,
hodowli i pozyskiwania zwierzyny.
2. Polowanie oznacza:
1) tropienie, strzelanie z myśliwskiej
broni palnej, łowienie sposobami dozwolonymi zwierzyny żywej,
2) łowienie zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych,
- zmierzające do wejścia w jej posiadanie.
3. Kłusownictwo oznacza działanie zmierzające do wejścia w posiadanie
zwierzyny w sposób nie będący polowaniem albo z naruszeniem warunków
dopuszczalności polowania.
Rozdział
2
Organy administracji w zakresie łowiectwa
Art. 6. Naczelnym organem administracji rządowej w
zakresie łowiectwa jest minister właściwy do spraw środowiska .
Art. 7. Administrację w zakresie łowiectwa sprawują wojewodowie, o ile
ustawa nie stanowi inaczej.
Rozdział
3
Zasady gospodarki łowieckiej
Art. 8.1. Gospodarka łowiecka prowadzona jest w obwodach łowieckich przez
dzierżawców lub zarządców.
2.
Odstrzały redukcyjne zwierząt łownych w parkach narodowych i rezerwatach,
prowadzone w oparciu o przepisy o ochronie przyrody, odbywają się na zasadach
określonych w ustawie i zgodnie z obowiązującymi okresami ochronnymi i
kryteriami selekcji.
3. Gospodarka łowiecka prowadzona jest na zasadach określonych w ustawie i w
oparciu o roczne plany łowieckie i wieloletnie łowieckie plany hodowlane.
3a. Roczne plany łowieckie sporządzane są przez dzierżawców obwodów łowieckich,
po zasięgnięciu opinii wójta (burmistrza, prezydenta miasta) i podlegają
zatwierdzeniu przez właściwego nadleśniczego Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe w uzgodnieniu z Polskim Związkiem Łowieckim.
3b. Roczne plany łowieckie w obwodach wyłączonych z wydzierżawiania sporządzane
są przez ich zarządców i podlegają zatwierdzeniu przez dyrektora regionalnej
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3c. Roczne plany łowieckie dla:
1) obwodów łowieckich
graniczących z parkami narodowymi opiniowane sa dodatkowo przez dyrektora parku
narodowego,
2 ) obwodów łowieckich, na terenie których znajdują się obręby hodowlane,
opiniowane są dodatkowo, w zakresie pozyskania piżmaka i łyski przez
uprawnionych do rybactwa w rozumieniu ustawy z dnia 18 kwietnia 1995 r. o
rybactwie śródlądowym (Dz.U z 1999 r. Nr 66, poz 750, z 2000 r. Nr 120, poz.
1268, z 2001 r. Nr. 81, poz.875, Nr 110, poz. 1189 i Nr 115, poz. 1229 oraz z
2004 r. Nr 92, poz. 880).
3d. W przypadku odmowy zatwierdzenia lub uzgodnienia w całości lub części
rocznego planu łowieckiego zainteresowanemu przysługuje odwołanie odpowiednio
do dyrektora regionalnej dyrekcji lub Dyrektora Generalnego Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe.
3e. Wieloletnie łowieckie plany hodowlane sporządzają dyrektorzy regionalnych
dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe w uzgodnieniu z
wojewodami i Polskim Związkiem Łowieckim.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego,
określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady sporządzania rocznych
planów łowieckich i wieloletnich łowieckich planów hodowlanych oraz
zatwierdzania rocznych planów łowieckich, uwzględniając zasadę optymalnego
gospodarowania populacjami zwierząt łownych oraz ochrony lasu przed szkodami
wyrządzanymi przez te zwierzęta.
Art. 9.1. Ochrona zwierzyny - poza zasadami określonymi w przepisach o ochronie
przyrody - obejmuje tworzenie warunków bezpiecznego bytowania zwierzyny, a w
szczególności:
1) zwalczanie kłusownictwa
i wszelkich zjawisk szkodnictwa łowieckiego,
2) zakaz - poza polowaniami i odłowami, sprawdzianami pracy psów myśliwskich,
a także szkoleniami ptaków łowczych, organizowanymi przez Polski Związek Łowiecki
- płoszenia, chwytania, przetrzymywania, ranienia i zabijania zwierzyny,
3) zakaz wybierania jaj i piskląt oraz niszczenia lęgowisk, nor i gniazd
ptasich.
2. Zakaz chwytania i przetrzymywania zwierzyny, o którym mowa w ust. 1 pkt 2,
nie dotyczy szczególnych przypadków, na które wyrazi uprzednio zgodę
starosta.
3. Do celów hodowlanych, w tym eksportu, oraz celów naukowych dozwolone jest
łowienie zwierzyny żywej wyłącznie w sieci i nie raniące pułapki, w tym pułapki
nie chwytające za kończynę.
Art. 10. Posiadanie i hodowanie lub utrzymywanie chartów rasowych lub ich mieszańców
wymaga zezwolenia starosty.
Art. 11.1. Łowiectwo jest prowadzone zgodnie z podstawowymi kierunkami użytkowania
terenów rolnych, leśnych i rybackich, w warunkach stałego polepszania
zwierzynie środowiska jej bytowania.
2. Gospodarowanie populacjami zwierzyny wymaga w
szczególności:
1) tworzenia stałych i
okresowych osłon dla zwierzyny (lasy, zadrzewienia, zakrzewienia, remizy, osłony
miejsc lęgowych),
2) wzbogacania naturalnej bazy żerowej dla zwierzyny w lasach,
3) zachowania istniejących naturalnych zbiorników wodnych, rekonstrukcji i
tworzenia nowych,
4) racjonalnego stosowania środków chemicznych w rolnictwie i leśnictwie,
5) stosowania terminów i technik agrotechnicznych nie zagrażających bytowaniu
zwierzyny na danym terenie,
6) utrzymywania korytarzy (ciągów) ekologicznych dla zwierzyny,
7) utrzymywania struktury wiekowej i płciowej oraz liczebności populacji
zwierzyny właściwych dla zapewnienia równowagi ekosystemów oraz realizacji głównych
celów gospodarczych w rolnictwie, leśnictwie i rybactwie,
8) ochrony zwierzyny przed zagrożeniem ruchu pojazdów samochodowych na drogach
krajowych i wojewódzkich.
3. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz wójtowie (burmistrzowie,
prezydenci miast) i nadleśniczowie Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe
współdziałają w sprawach związanych z zagospodarowaniem obwodów łowieckich,
w szczególności w zakresie ochrony i hodowli zwierzyny.
Art. 12. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mogą po uzyskaniu zgody właściciela,
posiadacza lub zarządcy gruntu, wyznaczać i oznakowywać zakazem wstępu
obszary stanowiące ostoje zwierzyny oraz wznosić urządzenia związane z
prowadzeniem gospodarki łowieckiej.
Art. 13. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich obowiązani są
dokarmiać zwierzynę, zwłaszcza w okresach występowania niedostatku żeru
naturalnego oraz wówczas, gdy w sposób istotny może to wpłynąć na
zmniejszenie szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach i płodach rolnych
oraz w gospodarce leśnej.
Art. 14. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich oraz właściciele,
posiadacze i zarządcy gruntów są obowiązani zawiadomić właściwy organ Państwowej
Inspekcji Weterynaryjnej lub urząd gminy albo najbliższy zakład leczniczy dla
zwierząt o dostrzeżonych objawach chorób zwierząt żyjących wolno.
Art. 15.1. Zwierzyna pozyskana w obwodzie łowieckim zgodnie z przepisami
prawa stanowi własność dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego, a na
terenach nie wchodzących w skład obwodów łowieckich - własność Skarbu Państwa.
2.
Zwierzyna bezprawnie pozyskana stanowi własność Skarbu Państwa.
3. Osoby wykonujące polowanie mogą odstąpioną im zwierzynę spożytkować
według własnego uznania, z wyłączeniem odsprzedaży.
4. Minister właściwy do spraw środowiska określa, w drodze rozporządzenia,
wysokość ekwiwalentu za zwierzynę bezprawnie pozyskaną, podmioty właściwe
do zagospodarowania w imieniu Skarbu Państwa bezprawnie pozyskanej zwierzyny,
pobrania środków pochodzących ze sprzedaży tusz oraz należnego ekwiwalentu,
uwzględniając sposób pozyskania zwierzyny, jej gatunek, wielokrotność wartości
rynkowej tuszy, a w przypadku samców zwierzyny płowej także jej wartość
trofealną.
Art. 16.1. Zabrania się chowu i hodowli zamkniętej zwierząt łownych, z wyjątkiem
bażanta oraz zwierząt uznanych za zwierzęta gospodarskie na podstawie odrębnych
przepisów.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska może wydać zgodę na chów i hodowlę
zamkniętą zwierząt łownych nie będących zwierzętami gospodarskimi do celów
badań naukowych, dydaktyki, zasiedleń lub eksportu zwierzyny żywej.
Rozdział 4
Działalność
gospodarcza w zakresie łowiectwa
Art. 17.1. Działalność
gospodarcza polegająca na świadczeniu usług turystycznych obejmujących:
1) polowania wykonywane
przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
2) polowania za granicą
- jest działalnością regulowaną w rozumieniu ustawy z dnia 2 lipca 2004
r. o swobodzie działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 173, poz. 1807) i wymaga
wpisu do rejestru polowań, zwanego dalej "rejestrem".
2. Organem prowadzącym rejestr jest wojewoda właściwy ze względu na
siedzibę albo miejsce zamieszkania przedsiębiorcy, zwany dalej "organem
rejestrowym".
Art. 18.1. Przedsiębiorca wykonujący działalność, o której
mowa w art. 17 ust. 1, jest obowiązany spełniać następujące warunki:
1) ustanowić obowiązkowe
zabezpieczenie majątkowe roszczeń osób trzecich z tytułu niewykonania lub
nienależytego wykonania zobowiązania przez przedsiębiorcę,
2) złożyć z wynikiem pozytywnym egzamin ze znajomości zasad wykonywania
polowania oraz zasad ochrony przyrody lub zatrudniać osobę spełniającą ten
warunek,
3) składać organowi rejestrowemu oryginały dokumentów potwierdzających
zawarcie kolejnych umów, albo dokonania kolejnej blokady środków finansowych,
o których mowa w ust. 3.
2. Warunkiem wykonywania działalności, o której mowa w art. 17 ust. 1, jest również
niekaralność przedsiębiorcy i osób kierujących jego działalnością za
przestępstwo określone ustawą oraz przestępstwo przeciwko obrotowi
gospodarczemu.
3. Ustanowienie zabezpieczenia, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, polega na:
1) zawarciu umowy ubezpieczenia odpowiedzialności cywilnej za szkody wyrządzone
w związku z wykonywaniem działalności albo
2) zawarciu umowy gwarancji bankowej lub ubezpieczeniowej, albo
3) blokadzie środków finansowych na rachunku bankowym, na rzecz właściwego
wojewody, w wysokości 4 % rocznego przychodu z tytułu wykonywania przez
przedsiębiorcę działalności gospodarczej, o której mowa w art. 17 ust. 1,
uzyskanego w roku obrotowym poprzedzającym rok zawarcia umowy, jednak nie mniej
niż równowartość w złotych 20.000 euro obliczoną według średniego kursu
walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski ostatniego dnia miesiąca
poprzedzającego miesiąc, w którym blokada środków została dokonana.
4. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
minimalną wysokość sumy gwarancji, o których mowa w ust. 3 pkt 2, uwzględniając
zakres wykonywanej przez przedsiębiorców działalności.
5. Minister właściwy do spraw instytucji finansowych w porozumieniu z
ministrem właściwym do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiej
Izby Ubezpieczeń, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowy zakres
ubezpieczenia obowiązkowego, o którym mowa w ust. 3 pkt 1, termin powstania
obowiązku ubezpieczenia oraz minimalną sumę gwarancyjną, biorąc w szczególności
pod uwagę specyfikę wykonywanej działalności.
Art. 19.1. Wpisu do rejestru dokonuje się na podstawie
pisemnego wniosku przedsiębiorcy, który powinien zawierać:
1) firmę oraz
numer identyfikacji podatkowej (NIP), o ile przedsiębiorca taki numer posiada,
2) wskazanie siedziby przedsiębiorcy i jego adresu, a w przypadku osoby
fizycznej - również jej adresu zamieszkania,
3) numer w rejestrze przedsiębiorców albo w ewidencji działalności
gospodarczej,
4) określenie zakresu działalności, która ma być objęta wpisem do
rejestru.
2. Wraz z wnioskiem, o którym mowa w ust. 1, przedsiębiorca składa oświadczenie
następującej treści:
"Oświadczam, że:
1) dane zawarte we wniosku o wpis do rejestru polowań są kompletne i
zgodne z prawdą;
2) znane mi są i spełniam warunki wykonywania działalności gospodarczej
w zakresie świadczenia usług turystycznych obejmujących polowania wykonywane
przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub polowania za
granicą, określone w ustawie z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie.".
3. Oświadczenie powinno również zawierać:
1) firmę przedsiębiorcy,
2) wskazanie siedziby przedsiębiorcy, a w przypadku osoby fizycznej - również
jej miejsca zamieszkania i adresu,
3) oznaczenia miejsca i daty złożenia oświadczenia,
4) podpis osoby uprawnionej do reprezentowania przedsiębiorcy, ze wskazaniem
imienia i nazwiska oraz pełnionej funkcji.
4. Do wniosku przedsiębiorca dołącza oryginał umowy, o której mowa w art.
18 ust. 3 pkt 1 albo 2, bądź oryginał dokumentu potwierdzającego dokonanie
blokady środków finansowych, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt 3.
Art. 20.1. Wpisowi do rejestru podlegają dane, o których
mowa w art. 19 ust. 1, z wyjątkiem adresu zamieszkania, jeżeli jest on inny niż
adres siedziby.
2.
Przedsiębiorca jest obowiązany zgłaszać organowi rejestrowemu wszelkie
zmiany danych, o których mowa w art. 19 ust. 1, w terminie 14 dni od dnia ich
powstania.
Art. 21. 1.
Egzamin ze znajomości wykonywania polowania oraz zasad ochrony przyrody
przeprowadza komisja egzaminacyjna powołana przez ministra właściwego do
spraw środowiska.
2. Złożenie
z pozytywnym wynikiem egzaminu, o którym mowa w ust. 1, komisja egzaminacyjna
stwierdza zaświadczeniem.
3. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia:
1) liczbę członków
komisji, o której mowa w ust. 1, oraz jej skład, tak aby w skład komisji
wchodziło:
a) nie mniej niż 3
członków spośród ekspertów z dziedziny ochrony przyrody, gospodarki łowieckiej
oraz zasad posiadania i posługiwania się myśliwską bronią palną,
b) przedstawiciel ministra właściwego do spraw środowiska - jako przewodniczący
komisji,
c) przedstawiciel Polskiego Związku Łowieckiego,
d) przedstawiciel Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2) dokumenty, jakie przedkłada osoba ubiegająca się o przystąpienie do
egzaminu, o którym mowa w ust. 1, umożliwiające pełną identyfikację tej
osoby,
3) sposób przeprowadzania egzaminu, o którym mowa w ust. 1, uwzględniając
objęcie tym egzaminem sprawdzenia znajomości przepisów dotyczących ochrony
przyrody, gospodarki łowieckiej oraz posiadania i posługiwania się myśliwską
bronią palną,
4) wzór zaświadczenia, o którym mowa w ust. 2.
Art. 22.1. Przedsiębiorca wykonujący działalność
gospodarczą w zakresie obrotu zwierzyną żywą oraz obrotu tuszami zwierzyny i
ich częściami, z wyłączeniem sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i
zarządców obwodów łowieckich na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jest
obowiązany:
1) prowadzić ewidencję
skupu w każdym punkcie skupu,
2) zapewniać badania zwierzyny i mięsa zgodnie z przepisami o zwalczaniu chorób
zakaźnych zwierząt, badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa oraz Inspekcji
Weterynaryjnej.
2. Minister właściwy do spraw środowiska określi, w drodze rozporządzenia,
zakres ewidencji, o której mowa w ust. 1 pkt 1, oraz jej wzór, kierując się
rodzajem wykonywanej działalności gospodarczej w zakresie obrotu zwierzyną żywą
lub tuszami zwierzyny i ich częściami.
Art. 22a.1. Organ rejestrowy wydaje decyzję o zakazie
wykonywania przez przedsiębiorcę działalności objętej wpisem, gdy:
1) przedsiębiorca złożył
oświadczenie, o którym mowa w art. 19 ust. 2, niezgodne ze stanem faktycznym,
2) przedsiębiorca nie
usunął naruszeń warunków wykonywania działalności objętej wpisem w
wyznaczonym przez organ terminie,
3) stwierdzi rażące naruszenie warunków wykonywania działalności objętej
wpisem przez przedsiębiorcę.
2. Rażącym naruszeniem warunków wykonywania działalności jest:
1) nie przedłożenie
organowi rejestrowemu oryginału umowy, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt 1
albo 2, bądź oryginału dokumentu potwierdzającego dokonanie blokady środków
finansowych, o której mowa w art. 18 ust. 3 pkt 3,
2) wykonywanie działalności poza zakresem określonym we wniosku.
Art. 22b. W sprawach nieuregulowanych w niniejszym rozdziale
stosuje się przepisy ustawy z dnia 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności
gospodarczej.
Rozdział
5
Obwody łowieckie
Art. 23.1. Obwód łowiecki stanowi obszar gruntów o
ciągłej powierzchni, zamkniętej jego granicami, nie mniejszy niż trzy tysiące
hektarów, na którego obszarze istnieją warunki do prowadzenia łowiectwa.
2.
W szczególnych przypadkach, uzasadnionych względami racjonalnej gospodarki łowieckiej
i warunkami terenowymi, mogą być tworzone, za zgodą ministra właściwego do
spraw środowiska , obwody łowieckie o mniejszej powierzchni.
Art. 24. 1. Obwody łowieckie dzielą się na obwody łowieckie leśne i
polne.
2.
Obwód łowiecki leśny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią co
najmniej 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
3. Obwód łowiecki polny jest to obszar, w którym grunty leśne stanowią
mniej niż 40% ogólnej powierzchni tego obszaru.
Art. 25. Obwody łowieckie są tworzone przy uwzględnieniu następujących
zasad:
1) optymalnego
zaspokojenia potrzeb w zakresie ochrony, zachowania i rozwoju preferowanych
gatunków zwierzyny,
2) unikania dzielenia zbiorników wodnych,
3) ustalania przebiegu granic po naturalnych lub wyraźnych znakach w terenie.
Art. 26. W skład obwodów łowieckich nie wchodzą:
1) parki narodowe i rezerwaty przyrody, z wyjątkiem rezerwatów lub ich części,
w których na obszarach wyznaczonych w planie ochrony lub zadaniach ochronnych
nie zabroniono wykonywania polowania,
2) tereny w granicach administracyjnych miast; jeżeli jednak granice te obejmują
większe obszary leśne lub rolne, z obszarów tych może być utworzony obwód
łowiecki lub mogą być one włączone do innych obwodów łowieckich,
3) tereny zajęte przez miejscowości nie zaliczane do miast, w granicach
obejmujących zabudowania mieszkalne i gospodarcze z podwórzami, placami i
ulicami oraz drogami wewnątrz tych miejscowości,
4) budowle, zakłady i urządzenia, tereny przeznaczone na cele społeczne,
kultu religijnego, przemysłowe, handlowe, składowe, transportowe i inne cele
gospodarcze oraz obiekty o charakterze zabytkowym i specjalnym, w granicach ich
ogrodzeń.
Art. 27.1. Podziału na obwody łowieckie oraz zmiany granic tych obwodów
dokonuje w obrębie województwa właściwy wojewoda, w drodze rozporządzenia,
po zasięgnięciu opinii właściwego dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe i Polskiego Związku Łowieckiego.
2. Jeżeli obwód łowiecki ma się znajdować w obszarze więcej niż jednego
województwa, rozporządzenie, o którym mowa w ust. 1, wydaje wojewoda właściwy
dla przeważającego obszaru gruntów w uzgodnieniu z wojewodą właściwym dla
pozostałego gruntu.
3. Podział na obwody łowieckie obszarów gruntów pozostających w zarządzie
organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania oraz zmiana
granic tych obwodów odbywa się w porozumieniu z tymi organami.
Art. 28. 1. Obwody łowieckie wydzierżawia się kołom łowieckim
Polskiego Związku Łowieckiego, z zastrzeżeniem ust. 1a.
1a Obwody łowieckie podlegają wydzierżawieniu
przez Polski Związek Łowiecki tylko wtedy, gdy żadne koło łowieckie nie
jest zainteresowane ich dzierżawieniem i tylko do czasu złożenia oferty przez
koło łowieckie.
2. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, może w drodze decyzji, wyłączyć obwody łowieckie z
wydzierżawiania i przekazać je na czas nie krótszy, niż lat 10 w zarząd z
przeznaczeniem na ośrodki hodowli zwierzyny, w których - oprócz polowania -
realizowane są cele związane w szczególności z:
1) prowadzeniem wzorcowego zagospodarowania łowisk,
wdrażaniem nowych osiągnięć z zakresu łowiectwa,
2) prowadzeniem badań naukowych,
3) odtwarzaniem populacji zanikających gatunków zwierząt dziko żyjących,
4) hodowlą rodzimych gatunków zwierząt łownych w celu zasiedlania łowisk,
5) hodowlą zwierząt łownych szczególnie pożytecznych w biocenozach leśnych,
6) prowadzeniem szkoleń z zakresu łowiectwa.
3.
Ośrodki hodowli zwierzyny mogą być prowadzone za zgodą ministra właściwego
do spraw środowiska przez: Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe,
Polski Związek Łowiecki, instytucje naukowo-dydaktyczne oraz inne jednostki,
które do dnia wejścia w życie ustawy prowadziły takie ośrodki. Prawo do
prowadzenia ośrodków hodowli zwierzyny jest niezbywalne.
4. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
zasady przekazywania w zarząd obwodów łowieckich wyłączonych z wydzierżawiania,
uwzględniając tryb postępowania, jednostkom, których zadania ustawowe dają
gwarancję realizacji celów, o których mowa w ust. 2.
Art. 29.1. Obwody łowieckie wydzierżawiają, na
wniosek Polskiego Związku Łowieckiego, po zasięgnięciu opinii wójta
(burmistrza, prezydenta miasta):
1) obwody łowickie leśne
- dyrektor regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe,
2) obwody łowieckie polne - starosta, wykonujący zadanie z zakresu
administracji rządowej.
3) obwody łowieckie znajdujące się na terenie więcej niż jednego powiatu -
starosta powiatu, na terenie którego znajduje się największa część obwodu
łowieckiego.
1a. Obwód łowiecki obejmujący obszar gruntów pozostających w zarządzie
organów wojskowych lub przydzielonych tym organom do wykorzystania może być
wydzierżawiony kołom łowieckim za zgodą tych organów.
2. Obwody łowieckie wydzierżawia się na czas nie krótszy niż 10 lat. Po upływie
tego okresu dotychczasowemu dzierżawcy przysługuje pierwszeństwo w zawarciu
umowy dzierżawy na dalszy okres.
3. W przypadku podziału obwodu łowieckiego dotychczasowemu dzierżawcy lub
zarządcy przysługuje prawo wyboru dzierżawy lub zarządzania jednym z obwodów
łowieckich powstałych z podziału.
4. W przypadku podziału obwodu łowieckiego lub zmiany jego granic następuje
rozliczenie z jego dotychczasowym dzierżawcą lub zarządcą z tytułu nadpłaconego
czynszu dzierżawnego oraz nakładów na zagospodarowanie, poniesionych w
ostatnich 2 latach przed dokonaniem tego podziału lub zmian. Kwotę ustaloną w
rozliczeniu wypłaca ustępującemu dzierżawcy lub zarządcy dzierżawca lub
zarządca nowo utworzonego obwodu łowieckiego.
5. Zasada określona w ust. 4 obowiązuje także w przypadku wyłączenia obwodu
łowieckiego z wydzierżawienia w trakcie trwania umowy dzierżawy.
6. W przypadku określonym w art. 28 ust. 1a i przekazaniu przez Polski Związek
Łowiecki dzierżawionego obwodu łowieckiego kołu łowieckiemu, następuje
rozliczenie między stronami obejmujące zwrot nadpłaconego czynszu dzierżawnego,
nakładów poniesionych na zagospodarowanie obwodu za okres dzierżawy obwodu łowieckiego
przez Polski Związek Łowiecki nie dłuższy jednak niż 2 ostatnie lata.
Art. 29a 1. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego w szczególności powinna
zawierać:
1) numer i powierzchnię
obwodu łowieckiego,
2) obszar gruntów leśnych i polnych wchodzących w skład obwodu łowieckiego,
3) kategorię obwodu łowieckiego,
4) wysokość czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego i termin jego płatności,
5) obowiązki stron umowy,
6) zasady zastosowania odstrzału zastępczego,
7) sposób i terminy rozliczeń między stronami umowy w przypadku jej rozwiązania.
2. Umowa dzierżawy obwodu łowieckiego ulega rozwiązaniu w przypadku:
1) wyłączenia obwodu
łowieckiego z wydzierżawienia,
2) rozwiązania koła łowieckiego,
3) zgodnego oświadczenia stron.
3. W kwestiach nieuregulowanych w ustawie stosuje się przepisy Kodeksu
cywilnego dotyczące dzierżawy.
Art. 30. 1. W przypadku nieusprawiedliwionego niezrealizowania rocznego planu łowieckiego
dzierżawcy obwodów łowieckich obowiązani są do udziału w kosztach ochrony
lasu przed zwierzyną.
2.
Udział w kosztach, o których mowa w ust. 1, uwzględnia się w wysokości
czynszu za dzierżawę obwodu łowieckiego, przy czym udział ten przypada w całości
właściwemu nadleśnictwu.
2a. Czynsz dzierżawny ustala się, w zależności od kategorii obwodu łowieckiego,
mnożąc ilość hektarów obszaru dzierżawionego obwodu łowieckiego przez równowartość
pieniężną żyta, stosując wskaźnik przeliczeniowy, który nie może być wyższy
niż 0,07q żyta za 1 hektar
3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) zasady kategoryzacji obwodów łowieckich, uwzględniając liczebność
poszczególnych gatunków zwierzyny w określonych środowiskach jej bytowania,
rodzaj i wielkość jej pozyskania oraz nasilenie czynników antropogenicznych,
2) szczegółowe zasady ustalenia czynszu dzierżawnego, uwzględniając
powierzchnię i kategorię obwodu łowieckiego, stosując za podstawę do
wyliczeń cenę żyta ustaloną na podstawie ustawy z dnia 15 listopada 1984 r.
o podatku rolnym (Dz. U. z 1993 r. Nr 94, poz. 431, z 1994 r. Nr 1, poz. 3, z
1996 r. Nr 91, poz. 409, z 1997 r. Nr 43, poz. 272 i Nr 137, poz. 926 oraz z
1998 r. Nr 108, poz. 681),
3) szczegółowe zasady ustalania partycypacji, o której mowa w ust. 1, uwzględniając
niezrealizowanie rocznego planu łowieckiego w zakresie pozyskania: łosi,
jeleni, danieli i saren, przy czym nie może ona przekroczyć 10% wartości wpływów
ze sprzedaży tusz tych gatunków w roku poprzednim.
Art. 31. 1. Wydzierżawiający obowiązany jest rozliczyć otrzymany czynsz dzierżawny
między nadleśnictwami i gminami.
2.
Nadleśnictwu przypada czynsz odpowiadający powierzchni państwowych gruntów
leśnych, a gminom - odpowiadający pozostałej powierzchni obwodu łowieckiego.
3. Za obwody łowieckie wyłączone z wydzierżawiania zarządcy tych obwodów
uiszczają ekwiwalent równy wysokości średniego czynszu za dzierżawę,
stosowanego w obwodach łowieckich, wydzierżawionych na obszarze danej gminy
lub gmin sąsiednich, a należność rozliczają według zasad określonych w
ust. 1 i 2.
Rozdział
6
Polski Związek Łowiecki
Art. 32.1. Polski Związek Łowiecki jest zrzeszeniem
osób fizycznych i prawnych, które prowadzą gospodarkę łowiecką poprzez
hodowlę i pozyskiwanie zwierzyny oraz działają na rzecz jej ochrony poprzez
regulację liczebności populacji zwierząt łownych.
2.
Polski Związek Łowiecki posiada osobowość prawną.
3. Polski Związek Łowiecki oraz koła łowieckie działają na podstawie
ustawy oraz statutu uchwalonego przez Krajowy Zjazd Delegatów Polskiego Związku
Łowieckiego.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego określa w szczególności:
1) teren działania i siedzibę Polskiego Związku Łowieckiego,
2) sposób nabywania i utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz
kole łowieckim, zasady przynależności do kół łowieckich, przyczyny utraty
członkostwa oraz prawa i obowiązki członków,
3) organy Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego, ich
kompetencje, tryb dokonywania ich wyboru, zmiany bądź uzupełnienia składu,
4) zadania koła łowieckiego i sposób ich realizacji oraz zasady
reprezentowania koła łowieckiego,
5) fundusze i majątek Polskiego Związku Łowieckiego oraz koła łowieckiego,
a także sposób ich tworzenia, nabywania i zbywania,
6) warunki ważności podejmowanych przez organy Polskiego Związku Łowieckiego
bądź koła łowieckiego uchwał,
7) sposób ustanawiania składek członkowskich oraz wpisowego na rzecz
Polskiego Związku Łowieckiego i koła łowieckiego,
8) zasady uchwalania i dokonywania zmian statutu,
9) zasady postępowania wewnątrz organizacyjnego,
10) wzory deklaracji członkowskich w Polskim Związku Łowieckim oraz kole łowieckim,
11) sankcje dyscyplinarne za naruszenie obowiązków członkowskich,
12) warunki i sposób łączenia się, podziału, rozwiązywania oraz likwidacji
koła łowieckiego.
5. Osoba fizyczna może zostać członkiem Związku, jeżeli:
1) jest pełnoletnia,
2) korzysta z pełni praw publicznych,
3) nie była karana za przestępstwa wymienione w prawie łowieckim,
4) nabyła uprawnienia do wykonywania polowania,
5) złożyła deklarację i uiściła wpisowe.
6. Członkowie Polskiego Związku Łowieckiego podlegają obowiązkowemu
ubezpieczeniu od następstw nieszczęśliwych wypadków i od odpowiedzialności
cywilnej w zakresie czynności związanych z gospodarką łowiecką i
polowaniami.
Art. 32a.1. Organami Polskiego Związku Łowieckiego są:
1) Krajowy Zjazd Delegatów
Polskiego Związku Łowieckiego, jako najwyższa władza Polskiego Związku Łowieckiego,
który tworzą, wyłonieni w wyborach pośrednich, przedstawiciele kół łowieckich
i przedstawiciele członków nie zrzeszonych w kołach łowieckich,
2) Naczelna Rada Łowiecka, do zadań której należy ustalanie kierunków i
planów działalności Polskiego Związku Łowieckiego między Krajowymi
Zjazdami Delegatów oraz realizacja innych zadań przewidzianych statutem oraz
Okręgowe Rady Łowieckie,
3) Zarząd Główny jako organ zarządzający.
2. Zarząd Główny Polskiego Związku Łowieckiego reprezentuje Związek na
zewnątrz.
3. Polski Związek Łowiecki zobowiązany jest posiadać organy kontroli wewnętrznej.
4. Statut Polskiego Związku Łowieckiego może przewidywać powoływanie innych
organów krajowych i okręgowych, które realizują - na terenie swego działania
- zadania określone w art. 34.
Art. 33.1. Koła łowieckie zrzeszają osoby fizyczne
i są podstawowym ogniwem organizacyjnym w Polskim Związku Łowieckim w
realizacji celów i zadań łowiectwa.
2.
Koła łowieckie posiadają osobowość prawną i ponoszą odpowiedzialność za
swoje zobowiązania.
3. Osobowość prawną koła łowieckie nabywają i tracą z dniem nabycia lub
utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim.
4. Wskazane statutem organy okręgowe, o których mowa w art. 32a ust. 4,
koordynują i nadzorują działalność kół łowieckich oraz członków - osób
fizycznych nie zrzeszonych w kołach łowieckich.
5. Organy , o których mowa w ust.4, uchylają, w ramach nadzoru, sprzeczne z
prawem bądź statutem Polskiego Związku Łowieckiego uchwały kół łowieckich.
6. W sprawach nabycia lub utraty członkostwa w Polskim Związku Łowieckim oraz
utraty członkostwa w kole łowieckim zainteresowany może - po wyczerpaniu postępowania
wewnątrz organizacyjnego - dochodzić swoich praw na drodze sądowej .
Art. 33a 1.Koło łowieckie powinno liczyć co najmniej 10 osób fizycznych będących
członkami Polskiego Związku Łowieckiego.
2.
Założyciele koła podpisują i składają deklarację członkowską.
3. Założyciele koła, którzy podpisali i złożyli deklarację, stają się
członkami koła z chwilą przyjęcia go do Polskiego Związku Łowieckiego.
Art. 34. Do zadań Polskiego Związku Łowieckiego należy:
1) prowadzenie
gospodarki łowieckiej,
2) troska o rozwój łowiectwa i współdziałanie z administracją rządową i
samorządową, jednostkami organizacyjnymi Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe i parkami narodowymi oraz organizacjami społecznymi w ochronie
środowiska przyrodniczego, w zachowaniu i rozwoju populacji zwierząt łownych
i innych zwierząt dziko żyjących,
3) pielęgnowanie historycznych wartości kultury materialnej i duchowej łowiectwa,
4) ustalanie kierunków i zasad rozwoju łowiectwa, zasad selekcji populacyjnej
i osobniczej zwierząt łownych ,
5) czuwanie nad przestrzeganiem przez członków Polskiego Związku Łowieckiego
prawa, zasad etyki, obyczajów i tradycji łowieckich,
6) prowadzenie dyscyplinarnego sądownictwa łowieckiego,
7) organizowanie szkolenia w zakresie prawidłowego łowiectwa i strzelectwa myśliwskiego,
8) prowadzenie i popieranie działalności wydawniczej i wystawienniczej o
tematyce łowieckiej,
9) współpraca z pokrewnymi organizacjami zagranicznymi,
10) wspieranie i prowadzenie prac naukowych w zakresie gospodarowania zwierzyną,
11) prowadzenie i popieranie hodowli użytkowych psów myśliwskich i ptaków łowczych,
12) realizacja innych zadań zleconych przez ministra właściwego do spraw środowiska
.
Art. 35.1. Działalność Polskiego Związku Łowieckiego
jest finansowana z funduszy własnych, wpisowego, składek członkowskich, zapisów
i darowizn oraz dochodów z działalności gospodarczej.
2.
Dochód z działalności gospodarczej Polskiego Związku Łowieckiego oraz kół
łowieckich służy wyłącznie realizacji ich celów statutowych i nie może być
przeznaczony do podziału między członków. Mienie Polskiego Związku Łowieckiego
i kół łowieckich nie podlega podziałowi między członków
3. Przepisy regulujące zasady gospodarki finansowej stowarzyszeń stosuje się
odpowiednio do gospodarki finansowej Polskiego Związku Łowieckiego.
Art. 35a. 1.Nadzór nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego
sprawuje minister właściwy do spraw środowiska.
2.
Przepisy ustawy z dnia 7 kwietnia 1989 r. - Prawo o stowarzyszeniach (Dz.U. z
2001 r. Nr 79, poz. 855 oraz z 2003 r. Nr 96, poz. 874 oraz z 2004 r. Nr 102,
poz. 1055) regulujące zasady nadzoru nad stowarzyszeniami stosuje się
odpowiednio do nadzoru nad działalnością Polskiego Związku Łowieckiego.
Rozdział
7
Straż łowiecka
Art. 36.1. Tworzy się Państwową Straż Łowiecką jako umundurowaną, uzbrojoną
i wyposażoną w terenowe, oznakowane środki transportu formację podległą
wojewodzie.
1a.
Koordynację działań Państwowej Straży Łowieckiej na obszarze województwa
w zakresie realizacji zadań, o których mowa w art. 37 ust. 1, prowadzi
komendant wojewódzki Państwowej Straży Łowieckiej powoływany przez wojewodę.
2. Dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich mają obowiązek zatrudnić lub
powołać co najmniej jednego strażnika, którego zadaniem jest ochrona
zwierzyny i prowadzenie gospodarki łowieckiej.
3. Straż łowiecką stanowią:
1) Państwowa Straż Łowiecka,
2) strażnicy łowieccy powołani lub zatrudnieni przez dzierżawców i zarządców
obwodów łowieckich.
Art. 37. Zadaniem Państwowej Straży Łowieckiej jest kontrola realizacji
przepisów ustawy, a w szczególności w zakresie:
1) ochrony zwierzyny,
2) zwalczania kłusownictwa i wszelkiego szkodnictwa łowieckiego,
3) zwalczania przestępstw i wykroczeń w zakresie łowiectwa,
4) kontroli legalności skupu i obrotu zwierzyną.
Art. 38. 1. Strażnikiem Państwowej Straży Łowieckiej oraz strażnikiem łowieckim
może być osoba, która:
1) posiada
obywatelstwo polskie,
2) ukończyła 21 lat,
3) korzysta z pełni praw publicznych,
4) posiada odpowiednie kwalifikacje zawodowe,
5) cieszy się pozytywną opinią, wydaną przez komendanta wojewódzkiego
Policji właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej,
6) posiada dobry stan zdrowia,
7) nie była karana sądownie,
8) ukończyła z wynikiem pozytywnym przeszkolenie według programu opracowanego
przez ministra właściwego do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych.
2. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej są pracownikami urzędów wojewódzkich.
Art. 38a. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej przysługuje bezpłatne
umundurowanie wraz z oznakami służbowymi i odznakami służbowymi, które
zobowiązany jest nosić przy wykonywaniu czynności służbowych.
Art. 39.1. Na terenach obwodów łowieckich ochroną zwierzyny oraz
ochroną mienia dzierżawców i zarządców, zwalczaniem przestępstw i wykroczeń
w zakresie szkodnictwa łowieckiego i szkodnictwa przyrodniczego, popełnianych
w obwodach łowieckich polnych i leśnych, zajmują się strażnicy Państwowej
Straży Łowieckiej, na zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego i
Kodeksie postępowania w sprawach o wykroczenia.
2.
Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu zadań określonych
w ust. 1 mają prawo do:
1) legitymowania osób podejrzanych o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia
w celu ustalenia ich tożsamości,
2) nakładania i ściągania grzywien w drodze mandatu karnego za wykroczenia
popełniane na terenach obwodów łowieckich w zakresie szkodnictwa łowieckiego,
3) zatrzymania i dokonywania kontroli środków transportu w obwodach łowieckich
oraz w ich bezpośrednim sąsiedztwie, w celu sprawdzenia ich ładunku i przeglądania
zawartości bagaży, w razie zaistnienia uzasadnionego podejrzenia popełnienia
przestępstwa lub wykroczenia,
4) przeszukania osób, pomieszczeń i innych miejsc w przypadkach uzasadnionego
podejrzenia o popełnienie przestępstwa lub wykroczenia, na zasadach określonych
w Kodeksie postępowania karnego,
5) ujęcia sprawcy przestępstwa lub wykroczenia na gorącym uczynku lub w pościgu
podjętym bezpośrednio po popełnieniu przestępstwa i doprowadzenia do
jednostki Policji,
6) odbierania za pokwitowaniem przedmiotów pochodzących z przestępstwa lub
wykroczenia oraz narzędzi i środków służących do ich popełnienia oraz ich
zabezpieczenia,
7) prowadzenia dochodzeń oraz wnoszenia i popierania aktu oskarżenia w postępowaniu
uproszczonym, jeżeli przedmiotem przestępstwa jest zwierzyna, w trybie i na
zasadach określonych w Kodeksie postępowania karnego,
8) prowadzenia postępowania w sprawach o wykroczenia oraz udziału w rozprawach
przed kolegium do spraw wykroczeń w charakterze oskarżyciela publicznego i
wnoszenia środków zaskarżania do sądu rejonowego od rozstrzygnięć kolegium
do spraw wykroczeń w sprawach zwalczania wykroczeń w zakresie szkodnictwa łowieckiego,
9) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących skup, przerób i sprzedaż tusz
zwierzyny lub ich części w zakresie sprawdzania źródeł jej pochodzenia,
9a) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących obrót zwierzyną żywą oraz
podmiotów prowadzących chów i hodowlę zwierząt łownych w zakresie
sprawdzenia źródeł ich pochodzenia,
9b) dokonywania kontroli podmiotów prowadzących sprzedaż usług obejmujących
polowania wykonywane przez cudzoziemców na terytorium Rzeczypospolitej
Polskiej,
10) noszenia broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, pałki
wielofunkcyjnej i kajdanek oraz pocisków w tym pocisków nie penetracyjnych,
11) noszenia miotacza gazu obezwładniającego,
12) żądania niezbędnej pomocy od instytucji państwowych, zwracania się o
taką pomoc do jednostek gospodarczych, organizacji społecznych, jak również
w nagłych przypadkach do każdego obywatela o udzielenie doraźnej pomocy na
zasadach określonych w przepisach o Policji, określających szczegółowo
zasady żądania takiej pomocy.
3. Strażnik Państwowej Straży Łowieckiej może, wobec osób uniemożliwiających
wykonywanie przez niego czynności określonych w ustawie, stosować środki
przymusu bezpośredniego w postaci:
1) siły fizycznej,
2) chemicznych środków obezwładniających w postaci miotacza gazu obezwładniającego,
3) pałki wielofunkcyjnej,
4) kajdanek,
5) pocisków nie penetracyjnych.
4. Zastosowanie przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej środków
przymusu bezpośredniego, o których mowa w ust. 3, powinno odpowiadać
potrzebom wynikającym z istniejącej sytuacji i zmierzać do podporządkowania
się osoby wydanym poleceniom.
5. Jeżeli zastosowanie środków przymusu bezpośredniego, o których mowa w
ust. 3, okazało się niewystarczające lub ich użycie ze względu na okoliczności
danego zdarzenia nie jest możliwe, strażnik Państwowej Straży Łowieckiej ma
prawo użycia broni palnej w następujących przypadkach:
1) w celu odparcia bezpośredniego
i bezprawnego zamachu na życie własne lub innej osoby,
2) przeciwko osobie, która usiłuje bezprawnie, przemocą odebrać broń palną
strażnikowi lub innej osobie uprawnionej do posiadania broni palnej,
3) przeciwko osobie nie podporządkowującej się wezwaniu do natychmiastowego
porzucenia broni lub innego niebezpiecznego narzędzia, którego użycie zagrozić
może życiu lub zdrowiu strażnika albo innej osobie.
6. Użycie broni palnej powinno następować w sposób wyrządzający najmniejszą
szkodę osobie, przeciwko której użyto broni, i nie może zmierzać do
pozbawienia jej życia, a także narazić na niebezpieczeństwo utraty życia
lub zdrowia innych osób.
7. Do wykonywania przez strażnika Państwowej Straży Łowieckiej czynności, o
których mowa w ust. 2, a także do użycia przez niego środków przymusu, o których
mowa w ust. 3 i 5, stosuje się odpowiednio przepisy o Policji.
8. Strażnikowi Państwowej Straży Łowieckiej wykonującemu obowiązki na
terenach obwodów łowieckich przysługują uprawnienia określone odrębnymi
przepisami odnoszącymi się do:
1) Straży Ochrony
Przyrody - w zakresie przestrzegania przepisów o ochronie przyrody,
2) Państwowej Straży Rybackiej - w zakresie kontroli legalności dokonywania
połowu,
3) strażników leśnych - w zakresie zwalczania szkodnictwa leśnego.
9. Czynności, o których mowa w ust. 3, powinny być wykonywane w sposób możliwie
najmniej naruszający dobra osobiste osoby, w stosunku do której zostały podjęte.
10. Na sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w ust. 2, przysługuje
zażalenie do prokuratora.
11. Strażnicy Państwowej Straży Łowieckiej przy wykonywaniu czynności służbowych
korzystają z ochrony prawnej przewidzianej w przepisach Kodeksu karnego dla
funkcjonariusza publicznego.
Art. 40. 1. Strażnicy, o których mowa w art. 36 ust. 3 pkt 2:
1) wykonując zadania
współdziałają z Państwową Strażą Łowiecką. Przy wykonywaniu czynności
służbowych przysługują im uprawnienia oraz obowiązują zasady, o których
mowa w art. 39 ust. 2 pkt 1, 5, 6, 9 i 11, ust. 3 pkt 1 i 2, ust. 4 oraz ust.
9-11,
2) mają prawo do noszenia i używania broni myśliwskiej w celach ochrony
zwierzyny przed drapieżnikami znajdującymi się na liście zwierząt łownych,
zgodnie z rocznym planem łowieckim, o ile są członkami Polskiego Związku Łowieckiego.
2. Przy wykonywaniu czynności, o których mowa w ust. 1, strażnik łowiecki ma
obowiązek nosić odznakę strażnika oraz na żądanie okazywać legitymację służbową.
3. Broń myśliwska, o której mowa w art. 40 ust. 1 pkt 2, może być nabywana
przez dzierżawców bądź zarządców obwodów łowieckich oraz używana,
ewidencjonowana i przechowywana na zasadach określonych w przepisach o broni i
amunicji.
Art. 41.1. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych i Ministrem Sprawiedliwości, określi w drodze rozporządzenia,
szczegółowe wymogi kwalifikacji zawodowych, wzory legitymacji, umundurowania,
oznak służbowych oraz odznak służbowych strażników Państwowej Straży Łowieckiej,
a także szczegółowe kwalifikacje zawodowe, wzór oznaki i legitymacji strażnika
łowieckiego.
2.
Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe zasady:
1) współdziałania Państwowej Straży Łowieckiej z Policją i Polskim Związkiem
Łowieckim,
2) posiadania, ewidencjonowania i przechowywania broni palnej bojowej, broni myśliwskiej
śrutowej, amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego w siedzibach straży.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe
sposoby używania, ewidencjonowania i przechowywania w siedzibach Państwowej
Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji
i miotaczy gazu obezwładniającego. Rozporządzenie powinno określać szczegółowe
wymogi dotyczące przechowywania, używania, ewidencjonowania w siedzibach Państwowej
Straży Łowieckiej broni palnej bojowej, broni myśliwskiej śrutowej, amunicji
do tej broni oraz miotaczy gazu obezwładniającego, a także wzory dokumentów
niezbędnych do ewidencjonowania broni i amunicji oraz miotaczy gazu obezwładniającego,
jej wydawania i zdania, jak również warunki techniczne, jakim powinien
odpowiadać magazyn broni.
Rozdział
8
Wykonywanie polowania
Art. 42.1. Polowanie może być wykonywane przez członków Polskiego Związku Łowieckiego
lub cudzoziemców, o których mowa w art. 42a ust. 1, za zgodą dzierżawcy lub
zarządcy obwodu łowieckiego.
2. Podczas polowania uprawniony do jego wykonywania zobowiązany jest posiadać:
1) legitymację członkowską
Polskiego Związku Łowieckiego. Wymóg ten nie dotyczy cudzoziemców
wymienionych w art. 42a ust. 1 i art. 43 ust. 1,
2) pozwolenie na posiadanie broni myśliwskiej lub inny dokument uprawniający
do jej posiadania, jeżeli wykonuje polowanie za pomocą broni przeznaczonej do
celów łowieckich,
3) zezwolenie na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaka łowczego, jeżeli
wykonuje polowanie przy pomocy ptaków łowczych.
3. Wyróżnia się trzy rodzaje uprawnień do wykonywania polowania:
1) podstawowe -
uprawniające do odstrzału zwierząt łownych, z wyjątkiem samców zwierzyny płowej,
2) selekcjonerskie - uprawniające do odstrzału wszystkich zwierząt łownych,
3) sokolnicze - uprawniające do łowienia zwierzyny przy pomocy ptaków łowczych.
4. Warunkiem uzyskania uprawnień do wykonywania polowania, o których mowa w
ust. 3 pkt 1, jest:
1) odbycie rocznego stażu w kole łowieckim lub ośrodku
hodowli zwierzyny,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie, z wynikiem pozytywnym, egzaminu przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
5.
Z odbycia stażu, o którym mowa w ust. 4 pkt 1 zwolnione są:
1) osoby posiadające wyższe
lub średnie wykształcenie leśne,
2) osoby posiadające inne wyższe wykształcenie o specjalności łowieckiej,
3) strażnicy łowieccy pełniący swe funkcje przez okres nie krótszy niż 2
lata,
4) cudzoziemcy oraz obywatele polscy, którzy przebywają z zamiarem stałego
pobytu za granicą, jeżeli posiadają aktualne uprawnienia do wykonywania
polowania w innym państwie,
5) osoby, które uprzednio utraciły członkostwo w Polskim Związku Łowieckim.
6. Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 2 jest:
1) posiadanie uprawnień
podstawowych przez co najmniej 3 lata,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki,
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
7.Warunkiem uzyskania uprawnień, o których mowa w ust. 3 pkt 3 jest:
1) posiadanie uprawnień
podstawowych,
2) odbycie szkolenia przeprowadzonego przez Polski Związek Łowiecki oraz
3) złożenie egzaminu, z wynikiem pozytywnym, przed komisją egzaminacyjną
powołaną przez Polski Związek Łowiecki.
8. Do wykonywania polowania indywidualnego, poza dokumentami określonymi w ust,
2 jest wymagane pisemne upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę
obwodu łowieckiego.
9. Polski Związek Łowiecki ustala wysokość opłat za szkolenie i
egzaminowanie, uwzględniając poniesione koszty.
10. Uprawnienia do wykonywania polowania wygasają o ile zainteresowany w
okresie 5 lat od ich nabycia nie uzyskał członkostwa Polskiego Związku Łowieckiego
lub też po upływie 5 lat od ustania członkostwa w Polskim Związku Łowieckim.
11. Minister właściwy do spraw środowiska, określi, w drodze rozporządzenia,
warunki i tryb wydawania zezwoleń na łowienie zwierzyny przy użyciu ptaków
łowczych, kierując się potrzebą podtrzymania polskich zwyczajów i tradycji
sokolniczych.
Art. 42a 1. Uprawnienia do wykonywania polowania posiadają także
obywatele państw członkowskich Unii Europejskiej, jeżeli posiadają
uprawnienia do wykonywania polowania w państwie członkowskim Unii Europejskiej
i złożą egzamin uzupełniający w języku polskim przed komisją, o której
mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, ust. 6 pkt 3 i ust. 7 pkt 3, z obowiązujących w
Rzeczypospolitej Polskiej przepisów dotyczących zasad i warunków wykonywania
polowania a także listy gatunków zwierząt łownych oraz okresów polowań na
te zwierzęta, a w przypadku uprawnień selekcjonerskich także zasad selekcji
populacyjnej i osobniczej zwierzyny płowej.
2.
Uprawnienia, o których mowa w ust. 1, wygasają po upływie 5 lat od dnia
egzaminu.
Art. 42b . 1. Termin rozpoczęcia i zakończenia polowania indywidualnego
oraz ilość i gatunek pozyskanej zwierzyny podlega wpisowi w książce
ewidencji pobytu na polowaniu indywidualnym, którą zobowiązani są posiadać
dla każdego obwodu dzierżawcy i zarządcy obwodów łowieckich.
2.
W przypadku pozyskania zwierzyny na polowaniu indywidualnym myśliwy jest zobowiązany
odnotować ten fakt w posiadanym upoważnieniu do wykonywania polowania
indywidualnego:
1) w odniesieniu do
zwierzyny grubej - przed podjęciem czynności transportowych,
2) w odniesieniu do zwierzyny drobnej - niezwłocznie po zakończeniu polowania.
3. Za dokonanie wpisu, o którym mowa w ust. 1, odpowiedzialny jest myśliwy
wykonujący polowanie.
Art. 42c Osoba prowadząca punkt skupu obowiązana jest oznakować tusze:
łosi, jeleni, danieli, muflonów, saren i dzików bezpośrednio po dostarczeniu
przez uprawnionego do wykonywania polowania pozyskane zwierzyny.
Art. 42d Odstrzał samców łosi, jeleni, danieli, saren i muflonów
podlega ocenie co do jego zgodności z zasadami selekcji osobniczej. Oceny w
obwodach podlegających wydzierżawieniu dokonują komisje powołane przez
Polski Związek Łowiecki, w skład których wchodzą przedstawiciele: Polskiego
Związku Łowieckiego oraz Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe, a
w obwodach wyłączonych z wydzierżawienia ich zarządcy przy udziale
odpowiednio przedstawiciela: Polskiego Związku Łowieckiego albo Państwowego
Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe bądź obu z nich.
Art. 42e. Minister właściwy do spraw środowiska, określi, w drodze
rozporządzenia, sposób wyceny oraz ewidencji trofeów łowieckich, uwzględniając
kryteria wyceny Międzynarodowej Rady Łowiectwa i Ochrony Zwierzyny, a także
sposób i formę ochrony trofeów rekordowych oraz wielkość trofeów, których
wywóz za granicę jest zabroniony.
Art. 43.1. Cudzoziemiec lub obywatel polski, który przebywa z zamiarem
stałego pobytu za granicą, nie będący członkiem Polskiego Związku Łowieckiego
bądź nie spełniający warunków określonych w art. 42a może wykonywać
polowanie po wykupieniu polowania u przedsiębiorcy wpisanego do rejestru, o którym
mowa w art. 17 ust. 1, albo na podstawie zgody ministra właściwego do spraw środowiska.
Zgoda jest wydawana na wniosek Polskiego Związku Łowieckiego lub w przypadku
polowań w obwodach zarządzanych na wniosek ich zarządców.
1a.
Cudzoziemiec, o którym mowa w ust. 1, może polować wyłącznie w obecności
przedstawiciela dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego będącego członkiem
Polskiego Związku Łowieckiego, który wskazuje zwierzynę przeznaczoną do
odstrzału i odpowiedzialny jest za dokonanie wpisu, o którym mowa w art. 42b
ust. 1.
2. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw wewnętrznych, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego,
określi, w drodze rozporządzenia:
1) szczegółowe zasady powoływania komisji
egzaminacyjnych oraz zakres i tryb przeprowadzenia egzaminów o których
mowa w art. 42 ust. 4 pkt 3, art. 42 ust. 6 pkt 3, art. 42 ust. 7 pkt 3 i art.
42a ust. 1 uwzględniając:
a) konieczność
zapewnienia w składzie komisji egzaminacyjnej przedstawicieli Polskiego
Związku Łowieckiego, wojewody, Państwowego Gospodarstwa Leśnego
Lasy Państwowe i Policji,
b) rodzaje uzyskiwanych uprawnień,
c) dokumenty wymagane do złożenia przed egzaminem,
d) sposób przeprowadzania i dokumentowania egzaminów.
2) wzory dokumentów potwierdzających uzyskanie uprawnień o których mowa w
art. 42 ust. 3 i art. 42a ust. 1.
3. Minister właściwy do spraw środowiska po zasięgnięciu opinii Polskiego
Związku Łowieckiego określi, w drodze rozporządzenia, szczegółowe warunki
wykonywania polowania oraz znakowania, o którym mowa w art. 42c, wzór upoważnienia
do wykonywania polowania indywidualnego, wzór książki ewidencji pobytu na
polowaniu indywidualnym, uwzględniając istniejące polskie zwyczaje łowieckie
oraz kierując się troską o bezpieczeństwo osób i mienia.
Art. 44.1. Minister właściwy do spraw środowiska w porozumieniu z
minister właściwy do spraw rolnictwa i po zasięgnięciu opinii Państwowej
Rady Ochrony Przyrody oraz Polskiego Związku Łowieckiego określi, w drodze
rozporządzenia, dla terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub jego części,
okresy polowań na zwierzęta łowne.
2.
Wojewoda jest uprawniony do skracania, w uzasadnionych przypadkach, okresów
polowań na terenie województwa, po zasięgnięciu opinii Polskiego Związku Łowieckiego.
3. Minister właściwy do spraw środowiska, po zasięgnięciu opinii Państwowej
Rady Ochrony Przyrody, może zezwolić na dokonanie odstrzału lub odłowu
zwierzyny dla celów naukowych z pominięciem okresów ochronnych.
Art. 45.1. W przypadku nadmiernego zagęszczenia zwierzyny, zagrażającego trwałości
lasów, nadleśniczy działający z upoważnienia dyrektora regionalnej dyrekcji
Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe po zasięgnięciu opinii
Polskiego Związku Łowieckiego wydaje decyzję administracyjną, nakazującą
dzierżawcy lub zarządcy obwodu łowieckiego wykonanie odłowu lub odstrzału
redukcyjnego zwierzyny.
2.
Jeżeli dzierżawca obwodu łowieckiego nie realizuje rocznego planu łowieckiego
w zakresie pozyskania zwierzyny, nadleśniczy działający z upoważnienia
dyrektora regionalnej dyrekcji Państwowego Gospodarstwa Leśnego Lasy Państwowe
wydaje postanowienie o zastosowaniu odstrzału zastępczego zwierzyny, według
zasad określonych w umowie dzierżawy obwodu łowieckiego.
3. W przypadku szczególnego zagrożenia w prawidłowym funkcjonowaniu obiektów
produkcyjnych i użyteczności publicznej przez zwierzynę, starosta, w
porozumieniu z Polskim Związkiem Łowieckim, może wydać decyzję o odłowie
lub odstrzale redukcyjnym zwierzyny.
4. Odstrzały redukcyjne i zastępcze zwierzyny mogą przeprowadzać wyłącznie
osoby uprawnione do wykonywania polowania.
Rozdział
9
Szkody łowieckie
Art. 46. Dzierżawca lub zarządca obwodu łowieckiego obowiązany jest do
wynagradzania szkód wyrządzonych:
1) w uprawach i płodach
rolnych przez dziki, łosie, jelenie, daniele i sarny,
2) przy wykonywaniu polowania.
Art. 47.1. Właściciele lub posiadacze gruntów rolnych i leśnych powinni,
zgodnie z potrzebami, współdziałać z dzierżawcami i zarządcami obwodów łowieckich
w zabezpieczaniu gruntów przed szkodami, o których mowa w art. 46.
2.
W przypadku gdy pomiędzy właścicielem lub posiadaczem gruntu a dzierżawcą
lub zarządcą obwodu łowieckiego powstał spór o wysokość wynagrodzenia za
szkody, o których mowa w art. 46, strony mogą zwrócić się do właściwego
ze względu na miejsce powstałej szkody organu gminy w celu mediacji dla
polubownego rozstrzygnięcia sporu.
Art. 48. Odszkodowanie nie przysługuje:
1)
osobom, którym przydzielono grunty stanowiące własność Skarbu Państwa
jako deputaty rolne na gruntach leśnych,
2) posiadaczom uszkodzonych upraw lub płodów rolnych, którzy nie dokonali ich
sprzętu w terminie odbiegającym więcej niż 14 dni od zakończenia okresu
zbioru tego gatunku roślin w danym regionie, określonego przez wojewodę,
3) posiadaczom uszkodzonych upraw lub plonów rolnych, którzy nie wyrazili
zgody na budowę przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego urządzeń
lub wykonywanie zabiegów zapobiegających szkodom,
4) za szkody nie przekraczające wartości 100 kg żyta w przeliczeniu na 1
hektar uprawy,
5) za szkody powstałe w płodach złożonych w sterty, stogi i kopce, w bezpośrednim
sąsiedztwie lasu,
6) za szkody w uprawach rolnych założonych z rażącym naruszeniem zasad
agrotechnicznych.
Art. 49. Minister właściwy do spraw środowiska, w porozumieniu z ministrem właściwym
do spraw rolnictwa, określi, w drodze rozporządzenia, sposób postępowania
przy szacowaniu szkód w uprawach i płodach rolnych oraz wypłat odszkodowań
za szkody, uwzględniając terminy zgłoszenia szkody, obowiązek szacowania wstępnego
i ostatecznego oraz obszar uszkodzonej uprawy.
Art. 50.1. Skarb Państwa odpowiada za szkody wyrządzone przez zwierzęta
łowne objęte całoroczną ochroną.
1a.
Skarb Państwa odpowiada również za szkody wyrządzone przez wilki wśród
zwierząt gospodarskich, z wyłączeniem drobiu, na terenach, na których nie są
one objęte całoroczną ochroną.
2. Za szkody, o których mowa w ust. 1 i 1a, wyrządzone na terenach obwodów łowieckich
leśnych, odszkodowania wypłaca Państwowe Gospodarstwo Leśne Lasy Państwowe
ze środków budżetu państwa, a na terenach obwodów łowieckich polnych i
terenach nie wchodzących w skład obwodów łowieckich - wojewodowie.
Rozdział
10
Przepisy karne
Art. 51. 1. Kto:
1) strzela do zwierzyny w odległości mniejszej niż
500 m od miejsca zebrań publicznych w czasie ich trwania lub w odległości
mniejszej niż 100 m od zabudowań mieszkalnych,
2) wybiera jaja, pisklęta, niszczy gniazda ptaków łownych lub niszczy ich
legowiska,
3) przetrzymuje zwierzynę bez odpowiedniego zezwolenia,
4) niszczy nory i legowiska zwierząt łownych,
5) niszczy urządzenia łowieckie wybiera karmę lub sól z lizawek,
6) poluje, nie posiadając przy sobie wymaganych dokumentów,
7) wbrew przepisom art. 42b ust. 2 nie dokonuje wymaganych wpisów w upoważnieniu
do wykonywania polowania indywidualnego,
-
podlega karze grzywny.
2. W przypadkach określonych w ust. 1 orzekanie następuje w trybie przepisów
o postępowaniu w sprawach o wykroczenia.
Art. 52. Kto:
1) gromadzi, posiada,
wytwarza, przechowuje lub wprowadza do obrotu narzędzia i urządzenia
przeznaczone do kłusownictwa,
2) wchodzi w posiadanie bezprawnie pozyskanej tuszy lub trofeów zwierząt łownych,
3) bez wymaganego zezwolenia wprowadza do obrotu zwierzynę żywą lub mięso
zwierzyny ubitej,
4) hoduje lub utrzymuje bez zezwolenia charty rasowe lub ich mieszańce,
5) sprawując zarząd z ramienia dzierżawcy, a w obwodach nie wydzierżawionych
z ramienia zarządcy, zezwala na polowanie osobie nieuprawnionej do wykonywania
polowania lub na przekroczenie zatwierdzonego w planie łowieckim pozyskania
zwierzyny
6) pozyskuje zwierzynę innego gatunku, innej płci lub w większej liczbie niż
przewiduje upoważnienie wydane przez dzierżawcę lub zarządcę obwodu łowieckiego.
- podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do
roku
Art. 53. Kto:
1) poluje na przelotne
ptactwo łowne na wybrzeżu morskim w pasie 3000 m od brzegu w głąb morza lub
5000 m w głąb lądu,
2) poluje z chartami lub ich mieszańcami,
3) poluje w czasie ochronnym,
4) poluje nie posiadając uprawnień do polowania,
5) wchodzi w posiadanie zwierzyny za pomocą broni i amunicji innej niż myśliwska,
środków i materiałów wybuchowych, trucizn, karmy o właściwościach odurzających,
sztucznego światła, lepów, wnyków, żelaz, dołów, samostrzałów lub
rozkopywania nor i innych niedozwolonych środków,
6) nie będąc uprawnionym do polowania wchodzi w posiadanie zwierzyny - podlega
karze pozbawienia wolności do lat 5.
Art. 54.1. W razie skazania za czyny wymienione w art. 52 i art. 53, sąd może
orzec przepadek broni, pojazdów, narzędzi i psów, przy użyciu których
dokonane zostało przestępstwo, a także przepadek trofeów, tusz zwierzyny i
ich części.
2.
Orzeczenie o przepadku, o którym mowa w ust. 1, może dotyczyć również
przedmiotów nie stanowiących własności sprawcy.
Rozdział
11
Zmiany w przepisach obowiązujących, przepisy przejściowe i końcowe
Art. 55. W ustawie z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz.
U. Nr 41, poz. 324, z 1990 r. Nr 26, poz. 149, Nr 34, poz. 198 i Nr 86, poz.
504, z 1991 r. Nr 31, poz. 128, Nr 41, poz. 179, Nr 73, poz. 321, Nr 105, poz.
452, Nr 106, poz. 457 i Nr 107, poz. 460, z 1993 r. Nr 28, poz. 127, Nr 47, poz.
212 i Nr 134, poz. 646, z 1994 r. Nr 27, poz. 96 i Nr 127, poz. 627 oraz z 1995
r. Nr 60, poz. 310, Nr 85, poz. 426, Nr 90, poz. 446 i Nr 141, poz. 700) w art.
11:
1)w ust. 1 po pkt 14 dodaje się pkt 15 w brzmieniu:"15)obrotu w kraju i z
zagranicą zwierzyną żywą oraz tuszami zwierzyny i ich częściami, z wyłączeniem
sprzedaży dokonywanej przez dzierżawców i zarządców obwodów łowieckich na
terenie kraju, a także sprzedaży usług turystycznych obejmujących polowania
w kraju dla cudzoziemców i polowania za granicą.";
2)po ust. 6 dodaje się ust. 7 w brzmieniu:"7.Zasady udzielania koncesji, o
których mowa w ust. 1 pkt 15, określają przepisy prawa łowieckiego."
Art. 56. W ustawie z dnia 28 września 1991 r. o lasach (Dz. U. Nr 101,
poz. 444, z 1992 r. Nr 21, poz. 85 i Nr 54, poz. 254 oraz z 1994 r. Nr 1, poz. 3
i Nr 127, poz. 627) w art. 47 w ust. 8 w pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich"
zastępuje się wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej".
Art. 57. W ustawie z dnia 16 października 1991 r. o ochronie przyrody
(Dz. U. Nr 114, poz. 492, z 1992 r. Nr 54, poz. 254 i z 1994 r. Nr 89, poz. 415)
w art. 18 w ust. 8 w pkt 1 wyrazy "strażników łowieckich" zastępuje
się wyrazami "Państwowej Straży Łowieckiej".
Art. 58.1. Przedsiębiorstwa zajmujące się sprzedażą polowań dla
cudzoziemców oraz eksportem, obrotem zwierzyny żywej oraz tusz zwierzyny mogą
realizować umowy zawarte przed dniem wejścia w życie ustawy przez okres 6
miesięcy od dnia jej wejścia w życie.
2. Po upływie 6 miesięcy od dnia wejścia w życie ustawy, działalność, o
której mowa w ust. 1, może być prowadzona po uzyskaniu koncesji.
Art. 59.1. Dotychczasowe zrzeszenie Polski Związek Łowiecki staje się Polskim
Związkiem Łowieckim w rozumieniu niniejszej ustawy.
2.
Koła łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów i istniejące
w dniu wejścia w życie niniejszej ustawy stają się kołami łowieckimi w jej
rozumieniu.
3. Uprawnienia do wykonywania polowania nabyte przed dniem wejścia w życie
ustawy zachowują swoją moc i stają się uprawnieniami do wykonywania
polowania w jej rozumieniu.
Art. 60. 1.Obwody łowieckie utworzone na podstawie dotychczasowych przepisów
stają się obwodami łowieckimi w rozumieniu niniejszej ustawy.
2.
Obwody wyłączone z wydzierżawienia na podstawie dotychczasowych przepisów
stają się ośrodkami hodowli zwierzyny w rozumieniu niniejszej ustawy, pod
warunkiem, że w ciągu 1 roku od dnia jej wejścia w życie dostosują
realizowane cele do wymogów określonych w art. 28 ust. 2.
art.
61 pominięty
Art.
62. Przepisy wydane na
podstawie ustawy, o której mowa w art. 63, zachowują swoją
moc, o ile nie są sprzeczne z niniejszą
ustawą, nie dłużej jednak niż w okresie 1 roku
od dnia jej wejścia w życie.
Art.
63. Traci moc ustawa z
dnia 17 czerwca 1959 r. o hodowli, ochronie zwierząt łownych i
prawie łowieckim (Dz.U. z 1973 r. Nr
33, poz. 197, z 1990 r. Nr 34, poz. 198 i z
1991 r. Nr 101, poz. 444).
Art.
64. Ustawa wchodzi w życie
po upływie 60 dni od dnia ogłoszenia.
Prezydent
Rzeczypospolitej Polskiej: Aleksander Kwaśniewski
USTALENIA
NOWELIZACJI Z DNIA 17 CZERWCA 2004 R.