Kult Świętego Huberta

Nadarzyła się okazja, bo wnuk studiujący w Szczecinie, akurat przed rozpoczęciem pisania pracy magisterskiej, wygospodarował tydzień wolnego. I tak w piękną niedzielę marca wyruszyliśmy rano, że Szczecina, po małych perturbacjach na granicy w Kołbaskowie, gdzie młodemu oficerowi SG mój paszport wydawał się podejrzany, chyba tylko dlatego, że zbyt rzadko z niego korzystam, ale w końcu przekroczyliśmy granicę.

W niedzielę na autostradzie ruch był niewielki, prowadząc z wnukiem na zmianę samochód, trasę 945 km do Charleroi pokonaliśmy siedem i pół godziny. Stąd do miejscowości Sait Hubert mamy już tylko 116 km, autostradą to tylko około godziny jazdy.

Córka z zięciem pracują dlatego do Saint Hubert pojechać możemy dopiero w sobotę.
Specjalnie na tą uroczystą dla mnie chwilę przywiozłem swój galowy strój myśliwski, oczywiście przypnę do boku również kordelas.
Wreszcie długo oczekiwana sobota, nadal piękna słoneczna pogoda, temperatura jak u nas w połowie kwietnia.
Córka z Zięciem, specjalnie dla nas wybrali do Saint Hubert atrakcyjną trasę. Jedziemy okrężną drogą przez Philipeville, przekraczamy granicę francuską, by na świeżym powietrzu przed kafejką z widokiem na cytadelę, skosztować kieliszek francuskiego aperitifu. Dalej piękna widokowa trasa przez Rochefort do uroczego Saint Hubert, już z oddali króluje nad nim monumentalna bazylika Świętego Huberta.

Wejście do bazyliki stojącej na lekkim wzniesieniu, robi niesamowite wrażenie, przytłaczają zwykłego śmiertelnika: ogrom budowli i miniony czas. Przed tablicą informacyjną, grupkę turystów niemieckich, którzy są już po zwiedzeniu Bazyliki wyraźnie intryguje mój galowy strój myśliwski.
Na dworze wiosenny upał, a w nie ogrzewanym wnętrzu bazyliki temperatura tylko kilka stopni powyżej zera.

Przy dyskretnych dźwiękach sakralnych melodii zwiedzamy cudowne wnętrze bazyliki zupełnie sami. Z pomocą zięcia odczytujemy pisane w języku francuskim, historyczne informacje. 
To tutaj od roku 825 w głównym ołtarzu spoczywają doczesne szczątki naszego patrona, a dzień poświęcenia Jego relikwii, 3 listopada jest odtąd świętem myśliwskiej braci. Szczególne wrażenie na mnie robi jeden z ołtarzy z figurą św. Huberta w biskupich szatach, z leżącym u jego stóp dorodnym jeleniem bykiem. Pięknie inkrustowany w białym kamieniu relikwiarz, a przed głównym wyjściem olejny obraz przedstawiający znaną każdemu myśliwemu scenę nawrócenia Św. Huberta.

Spełniło się moje myśliwskie marzenie, u schyłku moich łowieckich dokonań w ciszy i skupieniu odjadę hołd swemu patronowi.
Towarzyszący krok w krok kochany wnuczek, na kliszy starał się uwiecznić przeżycia swego dziadka.

Pobyt w Saint Hubert kończymy w stylowej myśliwskiej kafejce na szklance mocnego ciemnego piwa. Od rodziny w prezencie otrzymujemy cudowne medaliki św. Huberta, chroniące myśliwych przed wścieklizną i chorobami.

Wracamy z powrotem do Charleroi przez: Maredsous z klasztorem St. Benoit słynącym z produkcji dobrego mocnego piwa i pysznego sera, przepiękną miejscowość Dinant, nad którą króluje historyczna cytadela.

Jutro niedziela i czas wracać do Szczecina.
Być może, jeśli się wszystko się dobrze ułoży to w tym roku jeszcze raz odwiedzę Saint Hubert w czasie głównych uroczystości 3 listopada.

 do spisu        napisz   

© Kazimierz Suchy 12.04.2003