Nasz rodowód sięga 1951 roku. Wówczas to z inicjatywy oficerów WOP kpt. Franciszka Łabudy i kpt. Antoniego Komborskiego powołano Koło Łowieckie przy Oficerskiej Szkole Wojsk Ochrony Pogranicza. W zebraniu założycielskim uczestniczyło 13 osób. Wśród nich, dzisiejszy nasz kolega Stanisław Pietrzyk.

W 1953 roku Ministerstwo Rolnictwa i Leśnictwa wprowadziło podział kraju na obwody łowieckie. W wyniku tego podziału Koło otrzymało 6 obwodów o łącznej powierzchni 40 184 ha. znajdujących się na terenie powiatu Kętrzyn. Przez kolejne lata stan członków Koła ulegał zmianie, co wynikało z dużej rotacji kadry OS WOP, stanowiącej w owych latach trzon Koła. 

W 1957 roku Koło rezygnuje z dzierżawienia dwóch obwodów, przekazując je do dyspozycji Mazurskiej Rady Łowieckiej. Na decyzję tą miało wpływ wzrastające zainteresowanie łowiectwem społeczeństwa powiatu kętrzyńskiego, oraz trudności w prowadzeniu gospodarki łowieckiej na tak dużej powierzchni.

W pierwszej połowie lat sześćdziesiątych stan członków Koła wynosi 34 myśliwych i 4 kandydatów. Walne Zgromadzenie Członków Koła podejmuje uchwałę o podziale Koła. Utworzono nowe Koło o nazwie "Słonka" z siedzibą w Srokowie, któremu przekazano kolejne dwa obwody. Dalszą działalność Koło prowadzi na dwóch obwodach o łącznej powierzchni 16295 ha. położonych na terenie gmin Srokowo i Barciany. 

W ramach działalności gospodarczo - hodowlanej przystąpiono do działań zapewniających zwierzynie łownej polepszenie warunków bytowania. Rozpoczęto zakładanie i uprawę poletek karmowych w lasach uprawiając na nich topinambór i owies, budowano paśniki. We wszystkich dzierżawionych obwodach, w okresie zimy dokarmiano zwierzynę wykorzystując do tego zakupione i otrzymywane od Państwowych Gospodarstw Rolnych poślady zbożowe, siano i okopowe. W 1959 roku w jednym z naszych obwodów pojawiły się objęte całoroczną ochroną łosie. Intensywnie prowadzona gospodarka łowiecka, walka z przejawami kłusownictwa, likwidacja szkodników łowieckich przyczyniła się do wzrostu pogłowia zwierzyny łownej, szczególnie saren.

W swej działalności Koło dążyło do utrzymywania przyjaznych więzi ze społeczeństwem zamieszkującym obwody łowieckie. Ludność miejscowa włączała się wspólnie z myśliwymi do działań ochrony i dokarmiania zwierzyny szczególnie w okresach mroźnych i śnieżnych zim. Organizowaliśmy spotkania z młodzieżą szkolną. Byliśmy twórcami Szkolnych Kół Ligi Ochrony Przyrody w wiejskich szkołach w: Leśniewie, Silcu, Momajnach, Gierkinach, Skandawie, Garbnie, Srokowie i Lwowcu. Myśliwi utrzymywali kontakty z tymi kołami udzielając im niezbędnej pomocy w rywalizacji o miano najlepszego Koła. Organizowaliśmy spotkania z młodzieżą, wyświetlaliśmy filmy o tematyce przyrodniczej, prowadziliśmy pogadanki o myślistwie, przyrodzie, potrzebie zachowania gatunków dziko żyjących. 

Wobec utrzymujących się przejawów kłusownictwa Koło zatrudnia dwóch etatowych strażników łowieckich. Zwiększona ochrona łowisk i racjonalne gospodarowanie zwierzyną doprowadziły do znacznego wzrostu pogłowia zwierzyny grubej tj. łosi, jeleni, danieli ,dzików i sarn. Wzrost populacji zwierzyny, wywołuje potrzebę zwrócenia uwagi na lepsze zagospodarowanie łowisk w celu ograniczenia szkód wyrządzanych przez zwierzynę w uprawach rolnych i leśnych. Przystąpiono do uprawy zwiększonej ilości poletek śródleśnych zatrzymujących zwierzynę w lesie. Podjęto uprawę poletek karmowych wydzierżawiając dodatkowo 6,50 ha gruntów. Zebrane plony wykorzystywano do dokarmiania zwierzyny w okresie zimy. Wybudowano dodatkowe szopy-magazyny na karmę, prowadzono dalszą rozbudowę urządzeń łowieckich służących do wykładania karmy w lesie. Wybudowano i rozmieszczono w obwodach 25 paśników dla zwierzyny grubej, 34 paśniki dla zajęcy, 11 lizawek. Założono remizy śród polne na powierzchni 4,80 ha na których posadzono: wierzbę, dzikie drzewa owocowe, osikę i głóg. W celu poprawy warunków lęgowych dzikich kaczek 80 sztucznych (wiklinowych) gniazd rozmieszczono w pobliżu wybranych zbiorników wodnych.

Nie sprzyjające warunki atmosferyczne, długa mroźna i śnieżna zima 1969/70 była przyczyną upadku znacznej liczby saren. W tym też roku zarysował się znaczny spadek liczebności zajęcy do czego w znacznej mierze przyczyniła się mechanizacja i chemizacja produkcji rolnej. 

W roku 1973 Ministerstwo Leśnictwa i Przemysłu Drzewnego przekazuje kołom łowieckim do realizacji czynności związane z szacowaniem szkód łowieckich wyrządzonych przez zwierzynę grubą w uprawach rolnych, oraz zobowiązuje je do pokrywania kosztów za powodowane szkody. Średnio zwierzyna łowna powoduje szkody w uprawach rolnych na powierzchni ok. 15 ha. (pow. zredukowana). Zwiększono uprawę poletek żerowych do 16,50 ha. Rozpoczęto na większą skalę dokarmianie zwierzyny również w okresie letnim w celu jak najdłuższego zatrzymania jej w lesie, by pomniejszyć w ten sposób szkody wyrządzane w uprawach rolnych.

Członkowie i kandydaci Koła dbają stale o utrzymanie, modernizację, rozbudowę urządzeń łowieckich i kompleksu magazynowego. Przez cały okres swej działalności w Kole mieli na uwadze zachowanie wszystkich gatunków zwierząt żyjących w naszych obwodach. Miarą tych wysiłków jest przepracowanie społecznie tysięcy godzin przy produkcji, gromadzeniu karmy i wywożeniu jej do łowisk. Przez cały okres swej działalności, w ramach potrzeb nadleśnictw myśliwi wraz z sympatykami i rodzinami zasadzili 10 ha lasu. Natomiast we współdziałaniu z Komendą OS WOP w latach 1953-1965, 250 ha lasu.

Członkowie Koła byli zawsze ofiarni i otwarci na niesienie pomocy innym poszkodowanym w klęskach żywiołowych, bądź potrzebujących wsparcia finansowego. Do znaczniejszego wsparcia Koło przyczyniło się przekazując fundusze na następujące cele: budowa Pomnika Centrum Zdrowia Dziecka, kilkukrotne dofinansowywanie Ligi Ochrony Przyrody, zakup sprzętu medycznego do Szpitala Powiatowego w Kętrzynie, kilkakrotne wsparcie finansowe dla powodzian, dla poszkodowanych w czasie trzęsienia ziemi w Armenii, budowę strzelnicy w Gutkowie, pomoc dla Specjalnego Ośrodka Szkolno-Wychowawczego w Kętrzynie.

W celu popularyzacji idei ochrony przyrody i zachowania naturalnego środowiska Koło było współorganizatorem wystaw przyrodniczo-łowieckich w muzeum Kętrzyńskim w latach 1966 i 1998. W 1996 roku Koło współorganizowało wraz z innymi Kołami rejonu Kętrzyńskiego, Festyn Myśliwski o tematyce przyrodniczej pod hasłem "Powitanie Jesieni" skierowany głównie do młodzieży. Było inicjatorem nabycia terenu i budowy na nim strzelnicy myśliwskiej dla potrzeb kół powiatu Kętrzyńskiego.

Włożona praca wszystkich myśliwych w okresie 50 lecia została doceniona przez PZŁ, wyróżnieniem 27 myśliwych indywidualnymi medalami za Zasługi dla Łowiectwa. W 1998 roku Koło zostało wyróżnione Regionalną Odznaką Zasłużonemu dla Łowiectwa Warmii i Mazur. Kapituła Odznaczeń Łowieckich PZŁ w 2000 roku wyróżniła Koło Złotym Medalem Zasługi Łowieckiej. 

W czasie 50 lat istnienia Koła w jego działalności brało udział 144 myśliwych. Aktualny stan Koła - 48 myśliwych i 4 kandydatów.